تائورین
چرا تائورین به عنوان یک مکمل ثانویه شناخته می‌شود؟
تائورین یک اسید آمینه ضروری مشروط حاوی گوگرد است که به مقدار زیادی در بدن، به ویژه در قلب، یافت می‌شود. این ترکیب می‌تواند در بدن از متیونین و سیستئین ساخته شود و همچنین از غذاهایی مانند غذاهای دریایی به دست آید. تائورین به عنوان یک عامل محافظت‌کننده سلول شناخته می‌شود، زیرا بر سیالیت غشای سلولی تأثیر می‌گذارد و دارای اثرات آنتی‌اکسیدانی است.
تائورین بیشتر به دلیل تأثیر احتمالی آن بر کاهش فشار خون مورد توجه قرار گرفته است. کمبود تائورین باعث تسریع بروز فشار خون بالا در موش‌هایی که رژیم غذایی پر نمک داشتند شده و در موش‌های مبتلا به فشار خون بالا نیز فشار خون را کاهش داده است. در انسان نیز شواهدی نشان داده‌اند که سطح پلاسما تائورین در افراد مبتلا به فشار خون کاهش می‌یابد.
این مکمل می‌تواند با بهبود فرآیند گشاد شدن عروق به کاهش فشار خون کمک کند. همچنین، تائورین می‌تواند به بهبود چربی‌های خون کمک کند، زیرا باعث تبدیل کلسترول به اسید صفراوی و افزایش دفع آن از طریق مدفوع می‌شود.
تأثیرات تائورین بر فشار خون و چربی‌های خون
بر اساس شواهد موجود، تائورین در افرادی که دارای مشکلات متابولیکی مانند دیابت نوع ۲، بیماری‌های قلبی‌عروقی و بیماری‌های کبدی هستند، فشار خون سیستولیک را به‌طور متوسط ۳ تا ۴.۶۷ میلی‌متر جیوه و فشار خون دیاستولیک را حدود ۳ میلی‌متر جیوه کاهش می‌دهد. در یک مطالعه بزرگ، مصرف ۱.۶ گرم تائورین در روز به مدت ۱۲ هفته فشار خون افراد دارای پیش‌فشار خون را به‌طور متوسط ۷.۲ میلی‌متر جیوه و فشار خون دیاستولیک آن‌ها را ۴.۷ میلی‌متر جیوه کاهش داد.
در مورد چربی‌های خون، تائورین می‌تواند کلسترول کلی و تری‌گلیسرید را به ترتیب ۱۰.۸۷ و ۱۳.۰۵ میلی‌گرم/دسی‌لیتر کاهش دهد، هرچند بر سطح LDL تأثیری ندارد.
هشدارهای مصرف تائورین
مطالعات شواهدی از بروز عوارض جانبی خاصی برای تائورین نشان نداده‌اند و عوارض جانبی ناشی از تائورین عمدتاً به دلیل سایر ترکیبات موجود در نوشیدنی‌های انرژی‌زا (مانند دوز بالای کافئین) است. مصرف روزانه تا ۳ گرم تائورین به طور کلی ایمن است، اما افراد باید توجه داشته باشند که برخی نوشیدنی‌های انرژی‌زا حدود ۷۵۰ میلی‌گرم تائورین در هر سروینگ دارند، بنابراین بهتر است میزان مصرف خود را کنترل کنند.
نحوه مصرف تائورین
دوز روزانه توصیه‌شده تائورین معمولاً بین ۰.۵ تا ۶ گرم است و معمولاً با عوارض جانبی همراه نیست. پروتکل رایج مصرف ۱.۵ گرم در روز است که در ۳ دوز تقسیم می‌شود.
